Ο ΙΑΒΕΡΗΣ ΖΕΙ ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΤΟΝΗΣΕ

 Ο ΙΑΒΕΡΗΣ ΖΕΙ ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΤΟΝΗΣΕ 

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΜΙΑΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.

Ο ΙΑΒΕΡΗΣ ΔΕΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ

Στο μυθιστόρημα του Ουγκώ " ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ" ο πεινασμένος Γιάννης Αγιάννης για να αποφύγει το βασανιστήριο της πείνας, σπάει μια βιτρίνα και κλέβει ένα καρβέλι ψωμί. Για αυτό το…αποτρόπαιο έγκλημα του, φυλακίζεται και για 20 χρόνια υπομένει τα πάνδεινα ώσπου μια μέρα δραπετεύει και φυσικά ο διώκτης του ο αστυνόμος Ιαβέρης ένας πουριτανός και αυστηρός με το γράμμα του νόμου και κανένα ίχνος οίκτου για κανέναν τον καταδιώκει μανιωδώς. Δεν έχει οίκτο για κανέναν. Μετά από πολλά και ενώ θα του χαρίσει την ζωή ο Γιάννης Αγγιάνης θα καταλάβει πόσο φτηνός και οικτρός ήταν σε όλη του την ζωή και θα αυτοκτονήσει αφήνοντας επιτέλους τον ευυπόληπτο ποια Γιάννη Αγιάννη που όλα τα χρόνια αυτά, ήταν φυγόδικος να συνεχίσει την ήσυχη ζωή.

Στο ΜΥΘΙΣΤΌΡΗΜΑ ο Ιαβέρης αυτοκτόνησε μη αντεχοντας τις τύψεις του,στην σημερινή ζωή ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ και κατατρέχει τους τίμιους ανθρώπους .

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και στις μέρες μας.Κάποιοι για μην απολύσουν συνανθρώπους μας εργαζόμενους σύρονται στα δικαστήρια,απειλούνται με φυλακίσεις,με καταχέσεις,διώξεις γιατί δεν τους πέταξαν στο δρόμο!!! Ο Ιαβέρης κυνηγάει επιμόνως τον Γιάννη Αγιάννη για το έγκλημα που διέπραξε να έχει ένα κομμάτι ψωμί και να μην πεθάνει από την πείνα ή για μην στερήσει το ψωμί απο τους συνανθρώπους του.Η ιστορία αυτή δεν είναι μοναδική,μπορώ να σας μιλήσω για δεκάδες τέτοιες ιστορίες κι αυτό θα κάνω σύντομα.Δυστυχώς οι σημερινοί Ιαβέρηδες δεν έχουν τύψεις και περιμένουν "την κεφαλήν του Ιωάνννου επι πίνακι"..

"Θεριά οι άνθρωποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν.

Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.

Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν."

(Κ.Βάρναλης: Οι πόνοι της Παναγιάς)

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Η ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

 Η ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ 

• Ο πρώτος Έλληνας νομοθέτης, ο Λυκούργος, γνωστός για τους νόμους του στην Σπάρτη, είχε θεσπίσει και σειρά μέτρων που απέβλεπαν στο να αποτρέψουν του Σπαρτιάτες  (βασιλείς, άρχοντες και πολίτες) από τον χρηματισμό και τη δωροδοκία. Απαγορευόταν η κατοχή χρυσών και αργυρών νομισμάτων και, γενικά, ο πλουτισμός. Όμως, αυτοί οι νόμοι δεν διήρκεσαν για πολύ. Ο Αριστοτέλης,  αναφερόμενος στους νόμους του Λυκούργου, παρατηρεί ότι «την μεν γαρ πόλιν πεποίηκε αχρήματον, τους δ’ ιδιώτας φιλοχρημάτους». (Αριστοτέλους, Πολιτικά, 2,16). Ο Ξενοφών, που ήταν θιασώτης της σπαρτιατικής πολιτείας, με απογοήτευση παρατηρεί: «Αν δε κανείς με ρωτούσε, αν νομίζω ότι ακόμη και τώρα οι νόμοι του Λυκούργου διατηρούνται αμετάβλητοι, τούτο, μα τον Δία, δεν θα είχα το θράσος να το υποστηρίξω… Και γνωρίζω, επίσης, ότι σε παλαιότερη εποχή, αυτοί φοβούνταν να έχουν στη διάθεσή τους χρυσό (χρήματα), ενώ τώρα μερικοί και καυχώνται ότι είναι κάτοχοι αυτού». (Ξενοφώντος, Λακεδαιμονίων Πολιτεία, XIV, 1,3).

.

Η ΔΩΡΟΔΟΚΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Το Ευαγγέλιο του Μεγάλου Σαββάτου  κατά την εβδομάδα των παθών. Άγιο και Μεγάλο Σάββατο. Κατά Ματθαίο: Η Ανάσταση του Ιησού. Η αναφορά των φρουρών και η δωροδοκία τους. Η εμφάνιση του Ιησού στους μαθητές. Ευαγγελικό απόσπασμα ημέρας από πρωτότυπο και σε νεοελληνική απόδοση.
"Πορευομένων δὲ αὐτῶν ἰδού τινες τῆς κουστωδίας ἐλθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν τοῖς ἀρχιερεῦσιν ἅπαντα τὰ γενόμενα.
καὶ συναχθέντες μετὰ τῶν πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες ἀργύρια ἱκανὰ ἔδωκαν τοῖς στρατιώταις λέγοντες·
εἴπατε ὅτι οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ νυκτὸς ἐλθόντες ἔκλεψαν αὐτὸν ἡμῶν κοιμωμένων.
καὶ ἐὰν ἀκουσθῇ τοῦτο ἐπὶ τοῦ ἡγεμόνος, ἡμεῖς πείσομεν αὐτὸν καὶ ὑμᾶς ἀμερίμνους ποιήσομεν.
οἱ δὲ λαβόντες τὰ ἀργύρια ἐποίησαν ὡς ἐδιδάχθησαν. καὶ διεφημίσθη ὁ λόγος οὗτος παρὰ ᾿Ιουδαίοις μέχρι τῆς σήμερον.

• Η αναφορά των φρουρών και η δωροδοκία τους

"Και ενώ αυτές πορεύονταν, ιδού, μερικοί στρατιώτες της φρουράς ήρθαν στην πόλη και ανάγγειλαν στους αρχιερείς όλα όσα έγιναν.
Και αφού συνάχτηκαν μαζί με τους πρεσβυτέρους και έκαναν συμβούλιο, έλαβαν αργύρια αρκετά και τα έδωσαν στους στρατιώτες,
λέγοντας: «Πείτε: “Οι μαθητές του ήρθαν νύχτα και τον έκλεψαν, ενώ εμείς κοιμόμασταν”.
Και αν ακουστεί αυτό μπροστά στον ηγεμόνα, εμείς θα τον καθησυχάσουμε και εσάς θα κάνουμε αμέριμνους».
Εκείνοι, αφού έλαβαν τα αργύρια, έκαναν όπως τους δασκάλεψαν. Και διαδόθηκε η φήμη αυτού του λόγου μεταξύ των Ιουδαίων μέχρι τη σημερινή ημέρα."

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΙΛΑΜΕ ΤΕΛΙΚΑ;

 

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΙΛΑΜΕ ΤΕΛΙΚΑ;

Ανώτατος δικαστικός λειτουργός με παράπονο έλεγε στον συνομιλητή του: « Όλοι έχουν πρόβλημα με τους δικαστές γιατί καθυστερούν οι υποθέσεις κανείς δεν μίλησε για το χάλι της δικαιοσύνης». Κατάπληκτος άκουγα τον σεβαστό Πρόεδρο να μου μαρτυρεί για τον δικό του πόνο. «Όλοι ψάχνουν εξιλαστήρια θύματα στην Δικαιοσύνη και πρώτα απ’ όλα όσοι έχουν καθήκον να την διαφυλάσσουν και να την προστατεύουν. Θέτει στο στόχαστρο ο δημόσιος λόγος  θεσμούς που αν μη τι άλλο με τα όποια προβλήματά τους, τις ατέλειές τους, είναι πυλώνες της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου. Με αφορμή συγκεκριμένες υποθέσεις που απασχολούν το «λαϊκό αίσθημα» λέγονται και γράφονται αδιανόητες φράσεις. Είναι αδιανόητο να βάλλεται συλλήβδην η Δικαιοσύνη και αυτό έχει ειπωθεί πολλές φορές για σειρά υποθέσεων. Η ισοπέδωση και η γενίκευση με επιχειρήματα ότι η Δικαιοσύνη εκτελεί εντολές άνωθεν και δεν ευθυγραμμίζεται με το περί δικαίου αίσθημα είναι λανθασμένη επιλογή, απ’ όπου και εάν προέρχεται. Άρα, ας μην πυροβολούμε τη Δικαιοσύνη και «τσουβαλιάζουμε» τους πάντες.»

 Η αποτυχία του συστήματος είναι δεδομένη και αυτό έχει φανεί σε αρκετές υποθέσεις. Μόνο που οι αναγκαίες και απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις έμειναν στα λόγια. Πρόσφατα ακούσαμε τις αθλιότητες που διέπραξαν ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί για συγκαλύψουν και παραπλανήσουν την έρευνα  για την υπόθεση της εκατόμβης των νεκρών στο Μάτι. Τίποτε δεν μάθαμε για το  τι επακολούθησε «βαθειά σιωπή» με την ανακοίνωση μια συνηθισμένης προκαταρτικής εξετάσεως το αποτέλεσμα της οποίας θα μάθουμε μετά από χρόνια. Όσο όμως κοιτάζουμε  τα πράγματα στην βιτρίνα τους ασχολούμενοι με όσα θέματα πιστεύουμε πως αρμόζουν στα μέτρα μας, δίπλα μας εξελίσσεται ένας τρομακτικός κόσμος που απειλεί να παρασύρει τα πάντα όπως το νερό στο πλημμύρα της Μάνδρας της οποίας η δίκη αναβλήθηκε γιατί δεν προβλέφθηκε αναπληρωματικός δικαστής!!! και αυτό δεν είναι επαρκής αιτιολογία για ευνομούμενο κράτος. Δεν είναι το ίδιο πράγμα, η αγωγή απόλυσης του εργαζόμενου  ή αποζημίωσης από το θανατηφόρο ατύχημα ή ακόμη  η υπόθεση της Χρυσής Αυγής ή η υπόθεση της σοβαρής βλάβης που υπέστη η άτυχη από το βιτριόλι μιας ανεξήγητης ιστορίας ή η σύνταξη των 300€ που πολλές φορές συναντά τους πολίτες όχι στο σπίτι τους μα στο νεκροταφείο λόγω δικαστικής καθυστέρησης  πού οφείλεται σχεδόν πάντα στην Διοίκηση. Όχι δεν είναι όλα ίδια όπως τα βλέπουν τα δελτία των 8 και τα θύματα με τους θύτες  ΠΟΥ αλληλοδιαπλέκονται. Οι συνθήκες έκτακτης ανάγκης επιβάλλουν ανάλογες αποφάσεις. Χρόνια τις ακούμε μα δεν τις βλέπουμε. Χρειάζονται άμεσα μέτρα για να αποκατασταθεί το κύρος της δικαιοσύνης που έχει πληγεί καίρια με τα τόσα γεγονότα που αδυνατώ ακόμη και να τα αναφέρω επιγραμματικά. Πρέπει να πάψει ο φτηνός και ευκαιριακός συντεχνιασμός και να αναμορφωθούν οι κώδικες δεοντολογίας να βρεθούν μερικοί νομικοί που να θέλουν να φτιάξουν ένα λιτό νομοθέτημα  που κόβει το «γόρδιο δεσμό» και να λύνει τις παραλυσίες της δικαιοσύνης. Διαμαρτύρονται κάποιοι για τις δίκες του νόμου Κατσέλη γιατί επιταχύνεται η διαδικασία κλπ. Ίσως έχουν δίκιο, συμφωνώ και τι όμως  προτείνουν, τίποτε…. Είναι ως να θέλουμε να αντιμετωπίσουμε έκτακτες συνθήκες πολέμου  με τα οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα που έχουν προκύψει και από την οικονομική κρίση και από τον κορωνοϊό, χωρίς να θέλουμε να αλλάξουμε  τίποτε από όσα κάνουμε σε ομαλές συνθήκες. Να πω κάτι ριζοσπαστικό, κι ας είναι μια παρατραβηγμένη θεωρία. Θέλω να δείξω ότι τέτοιες συνθήκες επιβάλλουν ακραία μέτρα για να αντιμετωπιστούν. Δεν είναι όμως ακραίο μέτρο να κατατίθενται όλα τα δικόγραφα ψηφιακά ,διερωτώμαι γιατί δεν παίρνουν ψηφιακή υπογραφή οι δικηγόροι  και γιατί δεν νομοθετεί η Πολιτεία ότι δεν θα κατατίθεται κανένα ένδικο μέσο αν δεν κατατεθεί ψηφιακά; Κάθε μέρα στις φυλακές αποκαλύπτονται όπλα, ναρκωτικά κλπ ,διερωτώμαι δεν υπάρχει τρόπος να βρεθεί η αιτία του κακού. Η απάντηση είναι  απλή εδώ δεν χρειάζονται νόμοι, μόνο η τεχνολογία μπορεί να λύσει το πρόβλημα και μάλιστα άμεσα. Μην ξεχνάμε ότι η Δικαιοσύνη είναι διαχρονικά, με τα όποια λάθη, τις ελλείψεις της, το τελευταίο καταφύγιο των αδυνάτων στην αυθαιρεσία των ισχυρών. Η ορθή δικαστική κρίση δεν συμβαδίζει αναγκαστικά με τις όποιες πλειοψηφίες διαμορφώνονται στην κοινή γνώμη, αλλά οφείλει να προστατεύει και τα δικαιώματα των ολίγων έναντι των πολλών. Οι δικαστές δεν ακολουθούν ευμετάβλητες πλειοψηφίες της κοινής γνώμης, αλλά το Σύνταγμα και τους νόμους (βλ. Βασίλειος Σκουρής: Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης: 30 χρόνια μετά).

Τελικά μισό αιώνα τα ίδια φαινόμενα χωρίς λύση και μάλιστα «σολλομώντειος».

Μ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ

Σέ τόν ἀναβαλλόμενον τό φῶς ὥσπερ ἱμάτιον Πῶς σε κηδεύσω, Θεέ μου; ἤ πῶς σινδόσιν εἱλήσω;