Πολυνομία, κακονομία, ανομία και τα τρία κακά της μοίρας μας
Η Ελληνική Δικαιοσύνη πάσχει, ιδίως
λόγω της μεγάλης αργοπορίας στην απονομή της, που συχνά οδηγεί σε καταστάσεις αρνησιδικίας. Η κρίση στη δικαιοσύνη κλονίζει το περί δικαίου αίσθημα των πολιτών, αλλά αποτελεί και σημαντικό ανασχετικό παράγοντα της οικονομικής ανάπτυξης και πηγή διαφθοράς και κακοδιοικήσης. Στο Συμβούλιο της Επικρατείας εκκρεμούν περισσότερες από 28.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης πέντε χρόνια. Στα εννέα λειτουργούντα Διοικητικά εφετεία εκκρεμούν περισσότερες από 60.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης τριάμισι χρόνια, ενώ στα τριάντα Διοικητικά Πρωτοδικεία εκκρεμούν πάνω από 376.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης πέντε χρόνια. Στο Ελεγκτικό Συνέδριο εκκρεμούν περισσότερες από 30.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης τρία χρόνια! Στον Άρειο Πάγο εκκρεμούν σχεδόν 2.700 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης ένα χρόνο, στα είκοσι ένα πολιτικά εφετεία εκκρεμούν πάνω από 36.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης τρία χρόνια, στα εξήντα τέσσερα Πρωτοδικεία εκκρεμούν πάνω από 255.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης τρία χρόνια στις αστικές και τέσσερα χρόνια στις ποινικές υποθέσεις, ενώ στα τριακόσια ένα ειρηνοδικεία εκκρεμούν περισσότερες από 500.000 υποθέσεις, με μέσο όρο εκδίκασης τρία χρόνια .
Έχει επέλθει πλέον ουσιαστικά πλήρης αρνησιδικία. Αλλά και όταν η Δικαιοσύνη επιτέλους δικαιώνει τον πολίτη η μονίμως και διαρκώς παρανομούσα διοίκηση
περιφρονεί και δεν εφαρμόζει συστηματικά τις δικαστικές αποφάσεις και αυτό δεν
τιμά την Διοίκηση .
Η μεγαλύτερη αιτία των προβλημάτων του Τόπου πλέον, είναι η Πολυνομία, η κακονομία και η ανομία .
Η Ελλάδα είναι, ίσως, η μόνη χώρα με τους περισσότερους νόμους και ρυθμίσεις σ’ όλο κόσμο. Τα τελευταία 30 χρόνια, έχουμε ψηφίσει 4.000 νόμους και έχουν εκδοθεί 110.000 υπουργικές αποφάσεις. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε ένα πολυδαίδαλο νομικό σύστημα που τελικά κανένας δεν γνωρίζει τη ισχύ του.
Η πολυνομία αποτελεί τη βάση για την κακοδικία, την ανομία, τη διαφθορά.
Δεν γεννάται αμφιβολία ότι άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται. Αλλά πώς να γνωρίζεις έναν νόμο του οποίου το κείμενο έχει υποστεί αλλεπάλληλες αντικαταστάσεις συμπληρώσεις, τροποποιήσεις, σε παραγράφους, εδάφια περιπτώσεις, υποπεριπτώσεις , εξαιρέσεις αλλά και με την επιφύλαξη άλλων διατάξεων όπως και αυτές έχουν τροποποιηθεί και συμπληρωθεί, όταν ένας νόμος «κουρελού» περιλαμβάνει πχ 80 άρθρα και χιλιάδες ρυθμίσεις σε άσχετα σημεία .οι δικαστές ,οι δικηγόροι και οι υπάλληλοι της Δημόσιας Διοίκησης οι οποίοι αδυνατούν να ενημερωθούν να ερμηνεύσουν και να εφαρμόσουν το νόμο, . Τώρα ας μην μιλήσουμε για τις άλλες αρρώστιες της Δημόσιας Διοίκησης την αδιαφάνεια, την διαφθορά, την απαράδεκτη συμπεριφορά ,την άρνηση και βραδύτητα λήψης έγκαιρων και ορθών αποφάσεων, το αθάνατο ρουσφέτι, κλπ
Δεν
γεννάται αμφιβολία ότι για τον πολίτη η κατάσταση είναι εφιαλτική, αλλά και για την Πολιτεία απαράδεκτη.
Αληθινά σήμερα στον τόπο μας διεκδικούμε, τα αυτονόητα, τα δεδομένα, τα προφανή, διεκδικούμε
τα κεκτημένα! Στην
περίπτωση μας υπάρχουν οι δράστες του εγκλήματος που είναι διαρκές και
ατιμώρητο και είναι γνωστοί και επώνυμοι και πρέπει να λογοδοτήσουν στο μόνιμο
δικαστήριο της Ιστορίας μια που οι περισσότεροι έχουν νομοθετημένο ακαταδιώκτο.
Η Ελλάδα
άραγε θα νικήσει την νέα Λερναία
Ύδρα της Πολυνομίας, κακονομίας και της ανομίας ή θα νικηθεί τελικά;
ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ